ملیت :  ایرانی   -  قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1066/1064 -1001 ق)، فقیه، محقق و دانشمند. ملقب به سلطان العلماء. وى از دانشمندان محقق و فقهاى موجه بود. وى علاوه بر تقدم در علم به سمت وزارت و صدارت شاه عباس اول در اصفهان منصوب شد و پس از مرگ شاه عباس اول در اصفهان منصوب شد و پس از مرگ شاه به قم رفت و به امور علمى و تحقیق و مطالعه پرداخت. سپس در عهد شاه عباس ثانى به صدارت رسید و تا پایان عمر در آن منصب باقى ماند. وى در هنگام مراجعت از فتح قندهار در آستانه‏ى اشرفیه درگذشت. پیكرش را به نجف بردند و در آنجا به خاك سپردند. از اساتید وى مى توان به پدرش سید رفیع‏الدین محمد و مولى حاج محمود رنانى و شیخ بهایى اشاره كرد. از جمله آثار وى: حاشیه بر «شرح لمعه»؛ حاشیه بر «معالم الاصول» در اصول فقه؛ حواشى بر بعضى ابواب «من لا یحضره الفقیه»؛ حاشیه بر «الكافى» در حدیث؛ حاشیه بر «كشاف» در تفسیر.
فعالیت ها : : مشاهیر / عالمان و دانشمندان مشاهیر / عالمان و دانشمندان / فقه-اصول فقه